RUHLAR
Süzülemiyoruz
kana kana.
Gökyüzü bulanık,rüzgar susmuş.
Kalbimiz savruluyorken
dört bir yana;
Gün karanlık,kuşlar susmuş.
Arz-ı endam eden yine aynı manzara:
Feryat u figan,
dünya ağlıyor.
Keder, umursamadan
sineleri dağlıyor.
En yüce sır:
gönüllere ızdırap.
Matem sevap.
Mutluluk ise haram!
Sözlerde gam,
gözlerde gam...
Dayanılmaz işkence
sona erince;
Hazin bir gün.
Kimine,bir sürgün
sonu olmayan;
Kimine,
yeis ve buhran.
Hengamenin sonu belli;
-Mehmet yirmisinde,dedemin yaşı elli-
Kara toprak
Kucak açacak.
Hayat,
Solmuş yüzlerde son bulan
hafi bir acı;
Değişmeyen tek hakikat:
Ayrılık;baş tacı!
Kapandı büyük tiyatronun saten
perdesi,
Tanrı’m!Ne kadar soğukmuş
Azrail’in ilk ve son busesi.