RUHLAR

Süzülemiyoruz

kana kana.

Gökyüzü bulanık,rüzgar susmuş.

Kalbimiz savruluyorken

dört bir yana;

Gün karanlık,kuşlar susmuş.

Arz-ı endam eden yine aynı manzara:

Feryat u figan,

dünya ağlıyor.

Keder, umursamadan

sineleri dağlıyor.

 

En yüce sır:

gönüllere ızdırap.

Matem sevap.

Mutluluk ise haram!

Sözlerde gam,

gözlerde gam...

Dayanılmaz işkence

sona erince;

Hazin bir gün.

Kimine,bir sürgün

sonu olmayan;

Kimine,

yeis ve buhran.

Hengamenin sonu belli;

-Mehmet yirmisinde,dedemin yaşı elli-

Kara toprak

Kucak açacak.

 

Hayat,

Solmuş yüzlerde son bulan

hafi bir acı;

Değişmeyen tek hakikat:

Ayrılık;baş tacı!

Kapandı büyük tiyatronun saten

perdesi,

 

Tanrı’m!Ne kadar soğukmuş

Azrail’in ilk ve son busesi.