İYİMSER

Meltemli bir yaz gecesi,

İki insanın masum hevesi:

Başbaşa olmak.

Sen ve ben

-Birbirimizi yitirmeden-

 

Uzaklarda,çok uzaklarda.

Çocuklar gibi gülerek

Sevmek,sevmek,sevmek.

 

Gurup vakti;

Denktir mazi ve âti.

Mazi,batan güneş,

Ayrılık ölüme eş.

Âti parlayan yıldızlar,

Sen:Yıldızlardaki yâr

Herşeyden ırak,

Daha iyisi

Herkese yasak.

 

Dünyayı seyrederken,

“Seviyoruz” derken;

Şahidimiz,çiçekler

Ve

Senfoni veren böcekler.

Billur avizelere benzer ay,

Gönlüm;

Sultanını bulmuş saray.

Yârim:Talihim.

Gülüm,Deniz gözlü sevgilim.

 

Sen ve ben

Başbaşa.

Dayanılmaz sevgi seli,

Bir de ,

Yaz gecesinin parlak hayâli.

 

Şehrin üstünde gece.

Kapanır gözkapakları!

Bu masal sona erince;

Kitabın tozlu yaprakları,

Rüyâ denizimde

Aşk rüzgârıyla gezer.

Kitabın adı: “İYİMSER”