BİÇARE
Sonbahar yapraklarının çaresizliğiydi
Gözyaşlarımın çaresizliği.
Kurak topraklarda yok olan damlalar gibi,
Issız gönüllerde
Sonsuzluğa karıştı sevdam.
Bambaşka bir tadı vardı sonsuzluğun;
Sudan daha berrak,
Yaşamdan daha dingin.
Haklıymışsın sevgili kardeşim;
Sevginin ölümü
Bedeninkinden farklı olsa gerek.
Ölüm dedikleri şey
Toprağa karışmak değilmiş;
Çocukça sevmeden ve sevilmeden yaşamak
Boşa nefes almakmış.
Meğer ölmeden önce durmuş kalbimiz
Bihabermişiz olup bitenden.
Ve
Sevgiyi yazmak
Onsuz yaşamaktan da zormuş.