BİÇARE

Sonbahar yapraklarının çaresizliğiydi

Gözyaşlarımın çaresizliği.

Kurak topraklarda yok olan damlalar gibi,

Issız gönüllerde

Sonsuzluğa karıştı sevdam.

Bambaşka bir tadı vardı sonsuzluğun;

Sudan daha berrak,

Yaşamdan daha dingin.

 

Haklıymışsın sevgili kardeşim;

Sevginin ölümü

Bedeninkinden farklı olsa gerek.

Ölüm dedikleri şey

Toprağa karışmak değilmiş;

Çocukça sevmeden ve sevilmeden yaşamak

Boşa nefes almakmış.

Meğer ölmeden önce durmuş kalbimiz

Bihabermişiz olup bitenden.

 

Ve

Sevgiyi yazmak

Onsuz yaşamaktan da zormuş.