ANAMA MEKTUP

-ÖLÜM-

I

Çok derinlerden boğuk bir ses geldi,

Heyhat!Sevginin üfürdüğü yeldi.

Uzaklarda garip oğlun var anne,

Sana feda nice destanlar anne.

Bilirim ömre bedel tek bir “ah"ın,

Benim için gitti nice sabahın.

Dertler kalbini dağladı,dağladı.

Gözyaşların hep çağladı çağladı.

Gönlümün sultanı,canım anamsın;

Hicran mevsimi yiğit yıkan gamsın.

Uzaklarda garip oğlun var anne,

Sana feda nice destanlar anne.

II

Günlerdir korkularla düşünürüm,

Ya teşrif edecek olursa ölüm:

Kalbim daralacak,sönecek bir an,

“Keşke” diyeceğim “dursaydı zaman”.

Göz kırpacaksın o muamma yerden,

Konuşmayacağım eski günlerden.

Ağlama anam çöker gamlı kalbim,

Ağıtlar yakan kim?Yürek yırtan kim?

III

Söndü gözlerinde o nurdan fer,

Başladı tadılmaz ebedi sefer.

Beni bırakıp yitip gittin ana;

Karanlıklardan haber yollasana!

Kafesteki bülbül şakımaz oldu,

Yeşeren güller birer birer soldu.

Sanki taştan birer her yüz.

Allah’ım bu sene erken geldi güz.

 

Cezbediyor beni de kara toprak!

Ruhumun deseni de kara toprak.

Bağrında uyur anam kara toprak!

Geliyorum intikam kara toprak!