ANAMA MEKTUP

AYRILIK

Yıldızlar sübut etmiş.

Yeni bir kâbus

bu gece.

Dertlere aşığım

dertlere!

Gönlüm o kalede mahpus.

Vuslatı bekliyorum

Ana;

Ölümü bekler gibi

Sessiz,

Boynu bükük.

Boğazıma düğümlendi

ilmik ilmik

Aldığım her nefes.

Darağacından geliyor

Ruhları derbeder eden ses.

Çehreler solgun,

kalpler durgun.

Dünyamda tahakküm ediyor

ayrılık,

Gökyüzümdeki dostlarım da

Gülümseyerek

“Hasret” diyor

“Elbet bitecek”.

Dostlarıma ilk defa

İnanamaz oldum Ana.

Çok soğuk bu gece;

Üşüyorum Ana.

Korku çöreklenmiş ruhuma.

Ateşlerin içine düşüyorum Ana;

Ayrılık bu;sonu muamma.

Gam düştü gönlüme.

Hep derdin:

“Oğul,ayrılık

Ölüme

Bambaşka bir kılık”.

Öyle ya

Başka felek bizimkisi;

Yüreği yakıp

Dudaklarda “ah” olmak,

Sonu gelmez yollarda

Bir garip seyyah olmak.

Sizin için

“Uzaklarda onlar”

diyorlar.

Belki denizler bana küstür,

Çok şükür

Benim de

Yahya Amca gibi

Sessiz bir gemim var.

Geliyorum...