ANAMA MEKTUP
AYRILIK
Yıldızlar sübut etmiş.
Yeni bir kâbus
bu gece.
Dertlere aşığım
dertlere!
Gönlüm o kalede mahpus.
Vuslatı bekliyorum
Ana;
Ölümü bekler gibi
Sessiz,
Boynu bükük.
Boğazıma düğümlendi
ilmik ilmik
Aldığım her nefes.
Darağacından geliyor
Ruhları derbeder eden ses.
Çehreler solgun,
kalpler durgun.
Dünyamda tahakküm ediyor
ayrılık,
Gökyüzümdeki dostlarım da
Gülümseyerek
“Hasret” diyor
“Elbet bitecek”.
Dostlarıma ilk defa
İnanamaz oldum Ana.
Çok soğuk bu gece;
Üşüyorum Ana.
Korku çöreklenmiş ruhuma.
Ateşlerin içine düşüyorum Ana;
Ayrılık bu;sonu muamma.
Gam düştü gönlüme.
Hep derdin:
“Oğul,ayrılık
Ölüme
Bambaşka bir kılık”.
Öyle ya
Başka felek bizimkisi;
Yüreği yakıp
Dudaklarda “ah” olmak,
Sonu gelmez yollarda
Bir garip seyyah olmak.
Sizin için
“Uzaklarda onlar”
diyorlar.
Belki denizler bana küstür,
Çok şükür
Benim de
Yahya Amca gibi
Sessiz bir gemim var.
Geliyorum...